Wyobraź sobie następujący plan lekcji:
8.30 – apel
8.45 – walka gołymi rękami
9.30 – matematyka
10.15 – ćwiczenia z bronią
Tak mógł wyglądać rozkład zajęć w wojskowej szkole, w niespokojnych czasach bowiem sztuka walki była równie ważna jak umiejętność pisania czy arytmetyka.
Spośród wszystkich uczniów szkół wojskowych chyba najcięższe życie mieli chłopcy ze Sparty w starożytnej Grecji. Opuszczali dom w wieku 7 lat. W szkole dostawali mało jedzenia, otrzymywali
niewiele ubrań i byli karani. Ich treningi były tak ciężkie, ze gdy wyruszali na prawdziwą wojnę, czuli się jak na wakacjach.
U Wikingów chłopcy zaczynali się uczyć walki w wieku 5 lat. Dwunastoletni chłopiec był uznawany za mężczyznę i walczył u boku dorosłych. Nastolatek mógł zostać przywódcą wojskowym.
Aztekowie z obszaru dzisiejszego Meksyku również kształcili swoich synów na wojowników. Pierwsze doświadczenia wojenne zdobywali, nosząc bagaże i broń wojowników.
WARTO WRÓCIĆ DO SZKOŁY
BO CZEKAJĄ TU NA CIEBIE WYROZUMIALI NAUCZYCIELE
A WALCZYĆ MOŻNA TYLKO O LEPSZE OCENY!
Źródło:
Richard Platt, „Uwierzyłbyś, że … w 1400 roku umiejętność czytania mogła uratować życie?! To i inne zalety nauki”, G+J RBA, Warszawa
https://pixabay.com/pl/illustrations/spartan-wojownik-tarcza-zbroja-4016133/, data dostępu: 12.05.2021
https://pixabay.com/pl/photos/wody-ocean-morze-wicki-wiking%C3%B3w-3060940/, data dostępu: 12.05.2021
https://www.publicdomainpictures.net/pl/view-image.php?image=52663&picture=szkola, data dostępu: 12.05.2021